“Ik wil voorkomen dat anderen dat ook mee moeten maken”
“Die eerste keer bij de Voedselbank dacht ik: Angelique, waar ben je in beland?”
Angelique over BuurtWerkKamer GeuzenNest (Amsterdam Nieuw-West)
“Mensen leren zelfredzaam te zijn, dát wil ik”
Angelique: “Werken, betaald werken bedoel ik, dat lukt niet meer met mijn gezondheid. Helaas, want ik heb altijd graag gewerkt. Die geraniums hoef ik thuis niet te zien groeien, maar ik kan ook niet altijd aanwezig zijn op het werk. Voor jou tien anderen, zou een baas tegen me zeggen als ik weer eens naar het ziekenhuis moet of een mindere dag heb. Hier is het anders. Natuurlijk ben ik er op de afgesproken tijden en dagen. Maar als het niet gaat, begrijpt Bouchra waarom en weet ze dat ik er zo snel mogelijk weer ben wat mij betreft. En als ik er dan weer ben, is ze blij.”
Rustig opstarten
“Ik heb de Sociale Dienst gebeld of ik ergens vrijwilligerswerk kon doen. Het is nu een jaar geleden dat ik hier binnenkwam voor een kennismaking. Dat ging heel ontspannen. Fijn, want ik kijk altijd eerst even de kat uit de boom. Laat mij maar rustig opstarten, dan kom ik wel los. Bouchra wilde eerst weten hoe het met me gaat. En pas daarna wat ik graag doe, wat ik kan, wat ik wil vooral. Dat wist ik heel duidelijk: mensen helpen met hun administratie. Dat was mijn werk bij de Belastingdienst en is wat ik nog altijd leuk vind. Bouchra was er meteen voor in en wist dat ik hier nodig was voor de bewoners. Ik mocht zelf aangeven welke dagen en hoeveel uur. Dat is nu elke week op maandag en dinsdag twee uurtjes. Als ik wegga, zeg ik altijd lachend: fijn weekend! En dan moet de woensdag nog beginnen. Maar mijn werkweek zit er dan op en ik voel me voldaan.”
Zelf doen
“Mensen gaan niet meteen hun hele administratie aan een vreemde geven. Om aan elkaar te wennen – ik ook aan de reuring van de BuurtWerkKamer – nam ik de tijd. Langzaamaan kwam er vertrouwen. Ze wisten dat ze met hun vragen en problemen bij mij terecht konden. Dat ik wist wat ik doe en dat ik de wegen naar de instanties ken. Van watermeterstanden doorgeven tot de aanvraag voor een gratis laptop bij de gemeente, kom maar op. Waarbij ik aanmoedig om het, samen met mij, zelf te doen. Of het voordoe met het doel dat ze het de volgende keer zelf kunnen. Mensen leren zelfredzaam te zijn, dát wil ik.”
Klein voelen
“Zelf was ik altijd zelfredzaam tot er van alles gebeurde in mijn leven. Die eerste keer bij de Voedselbank dacht ik: Angelique, waar ben je in beland. Je moet je hand ophouden. Je voelt je zo klein. Maar ja, als ik het niet deed, had ik niets te eten. Je gaat over je schaamte heen. En het went. Ik wil mensen helpen voorkomen dat ze dit ook mee moeten maken. En dat kan hier. Ik krijg er zoveel voor terug. Letterlijk, omdat de mensen die ik help wat voor me koken bijvoorbeeld. Of iets aanbieden, zoals laatst de schilder die ik geholpen had. Als we iemand in de buurt wisten die hij kon helpen, wilde hij gratis komen schilderen. En figuurlijk krijg ik er veel voor terug, want deze plek voelt goed. De BuurtWerkKamer is mijn andere huiskamer. Ik voel me veilig en welkom. En nuttig.”
Nuttig zijn
“Mensen zijn blij met wat ik doe en dat voelt goed. Ze zeggen dat ik meeleef, de dingen snel aanvoel. Dat vind ik lastig over mezelf te zeggen, maar dat is wat ik hoor. Dan maak ik een grapje. Zeg ik na een bedankje: dat kost je vijf euro. Gekkigheid natuurlijk. We doen het hier allemaal voor elkaar. Voordat ik hier kwam, ruim een jaar geleden, dacht ik: dit is dus mijn leven. Je staat op, doet wat je moet doen en dan is het klaar. Heel saai, ja. En nu denk ik elke maandag en dinsdag: yes, ik mag weer! En daarna is het voor mij weekend, waar ik meer van geniet dan vroeger.”