Sharsell over BuurtWerkKamer TOP (Utrecht)
“Het leven heeft sinds ik hier werk weer kleur”
Sharsell: “Laat ik het maar proberen, dacht ik. Het was begin 2021 en ze zochten iemand voor 24 uur per week. Veel te veel voor mij, in mijn situatie. Maar ik moest toch ergens beginnen. Ik wist dat ik mezelf moest herpakken. Ik zat vol ambities, maar het apathische gevoel, de angst te falen ook, waren verlammend. Twee jaar geleden was de ommekeer. De pleister moest er af. In één keer. Ik stapte hier binnen, deed de deur open en dacht: okay, let’s go.
Goed opletten
“Alsof ik in een huiskamer van een vreemde zat. Zo voelde ik me. Heel stilletjes zat ik op de bank, me te gedragen als de perfecte gast. Nerveus, want ik wilde weliswaar eerlijk zijn, maar ook niet meteen alles vertellen over hoe slecht het soms met me ging. Maar de openheid van mijn gesprekspartners was hartverwarmend. Ze waren oprecht geïnteresseerd in mij. Wilden samen met mij kijken wat ik hier kon betekenen. Wat was ik achteraf trots. Ik had een stap gezet en ook geen kleine voor mijn doen. De 24 uur die ze me boden heb ik ingeperkt tot acht. Ik ken mezelf, van teveel prikkels word ik kortaf. Ik moet goed op mijn geestelijke gezondheid letten. En dit was toch al wat. Ik ben gastvrouw en taalhulp Engels. Daarnaast doe ik ook vrijwilligerswerk bij grafisch ontwerpbureau Vermogen. Door kennis te maken met het vak en mijn creativiteit te leren omzetten in een illustratie of ontwerp, hoop ik de afstand tot de arbeidsmarkt voor mezelf te kunnen verkleinen.”
Omringd en gesteund
“Alles wat ik hier leer neem ik mee in mijn dagelijks leven. En dat is vooral de verantwoordelijkheid bij mezelf houden als het me teveel wordt. Niet denken ‘het is zo druk’, maar weten: ik vind het druk, dus dan neem ik even rust. In de BuurtWerkKamer kan ik oefenen; ik stel me steeds meer open. Ik voel me snel alleen, maar hier niet. Hier word ik omringd, gesteund en weet ik weer: it’s really not that bad. Dit zeggen maakt me emotioneel. Ik voel me hier zo waardevol. Door mijn ervaringen kan ik me goed verplaatsen in de ander. Mensen hebben hier soms een luisterend oor nodig en ik weet dat adviseren hoe ze het anders moeten doen niet de oplossing is. Mij is vaak genoeg geadviseerd: doe maar iets dat je leuk vindt. Ja, hallo, dat weet ik wel. Maar daar gaat het niet om als je voelt wat ik voel.”
Kleine stappen
“Vroeger was alles zwart-wit. Doelen niet halen betekende voor mij falen. Mild zijn naar mezelf lukte niet, dat verdiende ik niet. Het leven heeft sinds ik hier werk weer kleur. Ik stel me open voor positieve feedback. Natuurlijk moet ik opletten dat ik niet in het oude patroon beland. Dat ik niet teveel geef en mijn grenzen in de gaten houd. Maar ik moet vooral genieten van het werk, beseffen wat ik heb geleerd. Onder andere dat mensen wél te vertrouwen zijn. Dat ik mijn best doe, maar dat niet alles hoeft te lukken. Dat dat geen falen is en dat ik soms kan loslaten. Dat ik kleinere stapjes moet maken om te bereiken wat ik wil. Want die ambitie, die droom, is er nog wel. Ik zou graag actrice willen worden. Daarvoor moet ik nog heel wat stappen zetten. Heel veel kleine stappen.”