Arie over BuurtWerkKamer 360 Celsius (Eindhoven)
“Als er wat is moet je bij Arie zijn, zeggen ze”
Arie: “De eerste keer dat ik hier binnenkwam? Dat is zó lang geleden. Ik was hier eerder dan de BuurtWerkKamer, moet je weten. Mijn verhaal is dan ook anders dan de verhalen van andere mensen hier. Niet ík kwam schuchter binnen, maar Juriaan, ha! We zaten nog in het ouwe gebouw, op de plek waar we straks nieuwbouw krijgen. De plek waar ik al jaren achter de bar stond, busreisjes voor bewoners regelde, de bingo organiseerde. Als stratenmaker werd het werk me op een dag te zwaar. Bij 360 kan ik door, zonder m’n lijf nog te pijnigen. Thuis zitten is niks voor mij, dan zou ik hartstikke gek worden. En mijn vrouw ook, ha!”
Het verkeerde kastje
“We waren een buurthuis, gesubsidieerd door de woningbouwvereniging. En ja, de dingen veranderen nu eenmaal. Of ene Juriaan langs mocht komen om met mij te praten over een Buurtwerkcoöperatie, die 360 wilde overnemen. ‘Een wat?’ dacht ik. Van een BuurtWerkKamer had ik nog nooit gehoord. We deden altijd al leuke en goede dingen voor bewoners, en als dat onder een andere naam voortaan moest, prima. En toen werd ik ook nog voorzitter van het bestuur, omdat ik al zolang meedraai. De nieuwe vorm bleek ook voordelen te hebben. Eerst had elk groepje hier een eigen kastje met koffie en thee. Niemand mocht aan elkaars spullen komen. Nu is alles van iedereen en is iedereen verantwoordelijk. Een pak koffie in het verkeerde kastje, dat gebeurt niet meer.”
“Nu is alles van iedereen en is iedereen verantwoordelijk”
Het gezicht van 360
“Nog een voordeel: Maud en Leila. Ik ben ontzettend blij met hen. Ze kunnen goed kletsen, hoor. Als zij bewoners te woord staan, ergens meehelpen, of als hier een les bezig is, ga ik lekker klussen. De tuin onderhouden, een kastje opknappen, een lamp vervangen. De BuurtWerkKamer moet op orde zijn, net als je eigen huis, vind ik. Vroeger stond ik alle bewoners met een vraag zelf te woord. ‘Hé, Arie, help es effe!’, zo kwamen ze dan binnen. Ik was het gezicht van 360. Dat ben ik nog, maar nu heb ik vrijwilligers om me heen voor al die vragen. Dat scheelt me veel kopzorgen. Want mensen kunnen me wat aan problemen hebben, hoor. Hoge rekeningen, schulden, moeilijke formulieren die ze moeten invullen. En ik help nog steeds graag. Als jij nu naar het station moet met spoed, breng ik je meteen met de auto.”
Een oude bekende
“Het zijn moeilijke tijden voor steeds meer mensen. Het wordt dan ook steeds drukker hier. Wij zijn er voor bewoners. De deur staat vijf dagen per week open. Je kunt op donderdag lunchen voor een klein bedrag, er is van alles te doen en te leren, en er is nog steeds bingo, al wordt het cluppie steeds kleiner. Oude bekenden vallen met de jaren weg, dat is niet leuk, maar dat is het leven. Inmiddels ben ik ook een oude bekende. Het is fijn dat ze nog steeds zeggen ‘dan moet je bij Arie zijn’ als er wat is. Dat dachten ze ook toen ze iemand nu weer over 360 wilden laten praten. Dit is niet mijn eerste interview, moet je weten. Ik was al twee keer op SBS6.”