“Dat je uit hetzelfde nest komt, als mensen met een rugzakje onder elkaar, is echt de kracht van een BuurtWerkKamer”
Beatriz over BuurtWerkKamer Hart voor Leidsche Rijn (Utrecht)
“Je hoeft hier niet anders te zijn dan je bent”
Beatriz: “Mijn kinderen zijn altijd mijn prioriteit geweest. Nog steeds, al zijn ze nu ouder en vinden ze meer hun eigen weg, wat mij de ruimte geeft om mijn weg te vinden. Zonder diploma’s gaat dat niet, heb ik gemerkt. Dus terug naar de schoolbanken, al is dat als gescheiden moeder zonder buffer niet eenvoudig. Een hele goede vriendin steunt me hierin, anders was het niet gelukt. Het is een goede stap. Met een diploma kom ik straks wel aan het werk. Ondertussen pakte ik de afgelopen jaren van alles aan om wat bij te verdienen. Oh, ik heb zoveel gedaan. Bij McDonalds, in een vrouwengevangenis, in een wasserette, aan de telefoon bij de GGD om afspraken voor coronatesten in te plannen. Dat laatste raakte nog het meest aan wat ik uiteindelijk wil doen. Je bent aan de telefoon soms net een maatschappelijk werkster.”
Spannend
“Ik wist meteen welke studie het zou worden: sociaal werk. Mensen helpen is mijn ding. Met deze opleiding ben ik straks van alle markten thuis. Jongeren, die tussen de twaalf en volwassenheid, zijn mijn favoriete groep. Ik vind het een fascinerende leeftijd. Het zou prachtig zijn deze te begeleiden. Maar ik moet nog even en ondertussen had ik een stage nodig. ‘Ga daar eens kijken,’ zei mijn vriend die bij een woningcorporatie in Utrecht werkt. En zo stapte ik binnen bij een van de BuurtWerkKamers. Oh ja, ik ben heel doelgericht, hoor. Maar toch is het spannend, wat en wie je dan tegenkomt.”
Sterke vrouw
“Ik had me ingelezen en het trok me meteen aan. Dat ervaringsdeskundigen elkaar helpen. Ik ben dat ook. Gescheiden, een uitkering, geadopteerd. Ik heb hier geen familie, ik ben alleen, en dat doet wel wat met je. Dat je uit hetzelfde nest komt, als mensen met een rugzakje onder elkaar, is echt de kracht van een BuurtWerkKamer. Buiten deze muren zien mensen mij als een sterke vrouw. En al zit ik niet meer zo diep, ik moet nog steeds dealen met dingen. De stappen die ik nu zet maken me sterker. Ik kom er wel.”
Lockdowns
“Wat ik kan, werd hier snel opgemerkt. Van stagiair ben ik inmiddels teamcoördinator! Er was nog veel te doen bij Leidsche Rijn en of ik Erwin hier wilde ondersteunen en opvolgen. Ik werk 32 uur per week en dat is naast een studie best zwaar. Maar wat is dit een fijne uitdaging! Met hele fijne mensen naast me. Nodig, want het was niet makkelijk. Toen ik hier kwam zaten we net tussen twee lockdowns in. Het begon ervoor net goed te lopen en toen moest de hele boel weer op slot. Zeker voor kwetsbare mensen is dat lastig. Die verlies je al snel uit het oog. We hebben heel wat moeten organiseren om het weer te krijgen zoals het nu is.”
Familie
“Ik heb zoveel geleerd hier. Over mensen, over mezelf. Wat voor persoon ik ben, waar ik voor sta. En ik leer nog steeds. Via dit werk ga ik straks een cursus ‘leiderschap in de wijk’ volgen. Dat is het mooie van deze werkplek; de kansen die ik krijg om verder te komen, om mezelf te ontwikkelen. Ik zag dat dat voor iedereen geldt, toen we hier een feestelijk moment hadden met alle mensen die bij alle BuurtWerkKamers in Nederland betrokken zijn. Al die mensen die elkaar begrijpen, die elkaar nemen zoals ze zijn. Het is hier goed, je hoeft niet anders te zijn dan je bent. Dat moment samen, voelden we als een grote familie. Heb ik die dus toch nog gekregen.”