“Ik ben nu een leukere, meer ontwikkelde versie van mezelf”
Bernadet over BuurtWerkKamer De Verbinding (Utrecht)
“Ik zeg altijd: kijk naar wat je nog wél kan”
Bernadet: “Iedereen kan iets wat een ander niet kan… Zo ongeveer stond het op de flyer van de BuurtWerkKamer. Nou, ik kon wel wat. Ik hielp al wat mensen in de buurt met formulieren en moeilijke brieven. Het leek me wel leuk om dat op een plek buitenshuis te doen. Met open armen werd ik ontvangen. De behoefte aan hulp op dat gebied was groot. Het werd steeds drukker, ik ging zestien uur per week werken en kreeg een vrijwilligersovereenkomst. En het leuke is, ik doe hier wat ik al deed en heel goed kan. Kom maar op met die brieven van energiemaatschappijen of onbegrijpelijke teksten van de gemeente. Zeker in een buurt als deze, met veel sociale huur, veel statushouders, zijn er best wat bewoners die er geen kaas van hebben gegeten. Ik snap dat ze het niet snappen.”
Geen sierpaard
“Bakken eigen ervaring heb ik met instanties en formulieren. Na te zijn afgekeurd in 2001 heb ik heel wat in de clinch gelegen met het UWV, met de gemeente en met specialisten in ziekenhuizen. Onder andere een nekhernia hield mij na jaren van keihard werken aan huis gekluisterd. Maar ik ben geen sierpaard. Niks doen is niks voor mij. Mensen die zeggen dat ze een beperking hebben, zeg ik: kijk naar wat je nog wél kan. Je bent niet wat je mankeert.”
Vastbijten
“Afwachtend en totaal niet assertief. Dat was ik toen ik hier de eerste keer binnenkwam. Zou je nu niet zeggen, nee. Wel voelde ik me meteen welkom. Ik voelde dat ik hier mocht zijn wie ik ben. Dat hier geen werkdruk, geen moeten bestaat. Dat maakt het vrijwilligerswerk zo mooi. Natuurlijk verwachten ze dat je je inzet, maar je doet wat je kan. Op jouw tempo, op jouw manier. Dat betekent zeker niet achterover leunen. Ik ben best wel een doordouwer. In bepaalde zaken bijt me ik soms helemaal vast. En ik pak aan wat ik kan om vooruit te komen. De BuurtWerkKamer geeft me die mogelijkheid. Ik heb een opleiding gevolgd, cursussen gedaan, diploma’s gehaald. Leren geeft je een andere kijk op de wereld. Je wereld wordt groter en dat is mooi.”
Wel de tijd
“Het is alleen jammer dat ze bij de overheid snel denken: oh, die kan wel werken. Nee, zo werkt het niet. Ik weet dat ik niet zal uitstromen naar een reguliere baan. Met de participatiewet dacht ik dat dat betekende dat ik weer mee kon doen. Maar ze namen juist afstand van de burgers en de kloof tussen arm en rijk werd groter. Ik heb het allemaal zelf ervaren en help nu mensen die het ook ervaren. Ja, ze kunnen ook naar het Buurtteam gaan met hun vragen, maar die hebben het al zo druk. Ons voorbereidende werk maakt het werk voor andere instanties lichter. Wij hebben namelijk wél de tijd om anderhalf uur te wachten aan de telefoon met de Belastingdienst.”
Groot compliment
“Als iemand weken nadat we samen een scootmobiel hebben aangevraagd langsrijdt en enthousiast ‘Kijk eens!’ roept… Daar word ik zo blij van. Anderen kunnen helpen geeft me energie. En het fijne is, ik kan hier ook mijn ei kwijt. Gezond word ik niet meer en soms wil je even iets delen. Maar dankzij het werk hier, zit ik niet vastgeroest thuis, kan ik beter met problemen omgaan en heb ik weer plezier in het leven. Ik wil er niet aan denken wat er was gebeurd als dit niet op mijn pad was gekomen. Ik ben nu een leukere, meer ontwikkelde versie van mezelf. Laatst belde ik met de gemeente voor een bewoner die niet uit een aanvraag kwam. Er moest heel wat geregeld worden. ‘Volgens mij kun je beter hier komen werken, want je weet er meer van dan ik,’ zei de ambtenaar tegen me. Dat was echt een enorm groot compliment.”