“Ik zag het hier als een goed begin van iets, al wist ik nog niet van wat”
Bianca over de BuurtWerkKamer Multibron (Amsterdam-Zuidoost)
“Ik heb hetzelfde meegemaakt, ik begrijp hun tranen”
Bianca: “Het was een zonnige zomerdag in 2018. Ik weet het nog precies. Ik liep langs deze plek, op weg naar het grote winkelcentrum, en bleef stil staan. Vrijwilligers gezocht voor de Formulierenbrigade, las ik op het raam. Al langer was ik benieuwd wat daar binnen gebeurde, maar elke keer liep ik door. Misschien was het de tijd er nog niet voor. Maar die dag stond ik spontaan stil. En vanwege de vacature ben ik naar binnengestapt. Ik vertelde wat ik kan en kon meteen beginnen. Ik ben daarna wel nog naar het winkelcentrum gegaan, maar binnen een week ging ik aan de slag en ben ik nooit meer weggegaan.”
Veel ervaring
“Ik zat al heel wat jaren in de bijstand en heb zo vaak gesolliciteerd. Vier of vijf keer per week en nooit werd het wat. Terwijl ik zoveel ervaring heb. Als persoonlijk begeleider, als contactpersoon voor cliënten van een welzijnsinstelling. Ik kan wel wat, ja. Maar niemand die het zag of me de kans gaf het te laten zien. Hier keken ze me in de ogen en was ik welkom. En kon ik mijn werkervaring inzetten bij de Formulierenbrigade. Eindelijk deed ik weer wat ik kan en leuk vind.”
Een goed begin
“Dat ik daar mijn bed voor uitkwam, hoorde ik om me heen. Vrijwilligerswerk doen als je al zolang werkzoekende bent. Maar ik zag dit gewoon als mijn werk en mijn uitkering was mijn loon. Ik zag het als een goed begin van iets, al wist ik nog niet van wat. Het was niet mijn insteek dat er betaald werk uit voort zou komen; ik wilde gewoon werken, bijdragen. Iets om mijn bed voor uit te komen, om naar uit te kijken. En onverwacht wierp het zijn vruchten af. Na zes maanden kreeg ik een contract aangeboden voor assistent van de teamcoördinator. Waarom? Dat zou je aan de anderen moeten vragen. Maar ik weet, ik ben serieus in wat ik doe en werk hard.”
Dankbare bewoners
“Hiervoor was het leven heel troebel. Het gaat nu beter. Hier aanwezig zijn, hier werken doet me goed. Ik krijg geregeld complimentjes, maar ik hoef niet alle credits. We doen het hier als team. Dagelijks zien we bij de Formulierenbrigade dankbare buurtbewoners die zijn geholpen met wat wij doen. Je ziet mensen opgelucht zijn, weer opbloeien. ‘Jij begrijpt me,’ zeggen ze en dat voelt fijn. Daarbij komt mijn verleden goed van pas. Ik begrijp hun tranen, wat ze doormaken. Ik heb ook met deurwaarders te maken gehad. Soms vertel ik een klein stukje van dat verleden. Aan de buitenkant kun je immers niet zien wat iemand mee heeft gemaakt. Dat stelt mensen gerust en op hun gemak. Ze weten: we zijn allemaal mensen.”
Zelf kunnen
“De BuurtWerkKamer is een tussenstap richting instanties. Mensen weten niet altijd waar ze moeten zijn. Wij wel. Misschien hier, misschien ergens anders, maar dan weten wij waar. En helpen we je op weg. En maken we je ook zelfredzaam. Dat je een volgende keer weet wat je moet doen als je hulp nodig hebt. Neem de DigiD-app, dat is best ingewikkeld. Een buurtbewoner kwam bij me met het idee dat ik het wel zou regelen. Dat doe ik ook, maar we spraken wel af dat hij het mij niet alleen zou laten doen, maar zich ook zou inzetten het zelf uiteindelijk te kunnen. ‘Help me’ werd zo ‘leer me’ en dat lukte na een tijdje. Je ziet mensen groeien, trots zijn dat ze het zelf kunnen. En ik ben dan net zo trots.”