“Iedereen die spijt heeft van een fout, verdient een nieuwe kans“
(geboren Winterswijk, 26 januari 1944 – overleden Utrecht, 21 april 2019)
Iedere ochtend rijdt Henk van den Hazel op zijn scootmobiel naar BuurtWerkKamer TOP in de Utrechtse wijk Ondiep voor een kopje koffie en een praatje. Het is een vriendelijke verschijning en een druk baasje. Tijdens de koffie regelt hij even met een andere gast een pakketje kleding voor zijn buurvrouw die het nodig heeft.
Henk ging vorig jaar met pensioen, na twaalf en een half jaar trouwe dienst als straatnieuwsverkoper bij supermarkt Plus in de Voorstraat. In totaal werkte hij zeventien jaar lang voor de Utrechtse Daklozenkrant.
Henk is zo bekend met Utrecht dat je zou veronderstellen dat hij een geboren Domstedeling is, maar dat is niet zo. Zijn wieg stond in Winterswijk, op enkele kilometers van de Duitse grens. Zijn ouders hadden er een klein warenhuis. Zijn vooruitstrevende vader was een echte verkoper. Iedere decembermaand maakte hij een prachtige etalage van modeltreinen. Henk herinnert zich dat kinderen in rijen stonden te kijken. Toen zijn vader ziek werd, kwamen veel taken terecht op de schouders van Henk. Enkele jaren later stierf zijn vader en bleef Henk samen met zijn moeder achter. Hij zat in Duitsland in dienst en ontmoette daar zijn eerste vrouw. Pas nadat ze in het huwelijksbootje waren gestapt, werd duidelijk dat de politieke ideeën van zijn vrouw en haar familie lijnrecht tegenover die van Henk stonden. Hij probeerde zijn vrouw ervan los te weken. Dat lukte niet. Hun huwelijk strandde. Vanwege zijn werk voor de Nederlandse Dagblad Unie en later Elsevier vertrok Henk naar de Randstad.
Het ging goed. Henk hield van zijn werk en trouwde voor de tweede keer. Maar in tegenstelling tot Henk’s bescheiden leefstijl, leefde zijn vrouw graag op grote voet. Enorme verschillen in uitgavepatronen leidden tot ruzies en ook dit huwelijk belandde in een scheiding. De periode die hierop volgde werd de moeilijkste tijd in Henks leven. Zijn gezondheid werd slechter en Henk probeerde tevergeefs zijn baan te behouden. Achteraf had hij zich beter volledig kunnen laten afkeuren, maar dat wilde hij toen per se voorkomen. Henk raakte in financiële moeilijkheden en in een isolement.
Henk van den Hazel is een gelovig mens. Hij is er van overtuigd dat iedereen die spijt heeft van een fout, een nieuwe kans verdient. Die kans kreeg Henk van de Daklozenkrant. Hij heeft veel voor de straatkrant kunnen betekenen.
Nu draagt zijn dagelijkse gang naar de BuurtWerkKamer bij aan een betekenisvol leven. Henk moet lekker kunnen buurten en vult zijn dagen met kleine dingen. Onderweg van zijn huis naar de BuurtWerkKamer weten de honden in het park dat hij koekjes op zak heeft. Daar geniet hij van. Na de koffie-inloop gaat hij klaverjassen en komt ’s middags weer terug om aan te schuiven bij de eettafel van de BuurtWerkKamer. Twee keer per week bij TOP en twee keer per week bij De Verbinding in Zuilen. Ook wil hij wel eens zelf een pannenkoekenmiddag organiseren. Dat betaalt hij uit eigen zak en is dan de koning te rijk.
Tekst: AnneMarie Tiebosch
Foto: Jonna Bruinsma