Mirelly Isenia (Willemstad Curacao, 1976)
“Toen ik in 2012 bij BuurtWerkKamer Casa Jepie Makandra (CJM) aanklopte zat ik misschien wel op het diepste dieptepunt van mijn leven. Ondanks het feit dat ik onder ‘beschermd bewind’ zat en feitelijk geen zeggenschap meer had over mijn eigen geld, liep alles helemaal vast en kon ik geen kant meer op. Als alleenstaande moeder van twee kinderen kon ik op niemand meer terugvallen. Mijn moeder was in 2009 overleden en de vaders van mijn zonen waren niet meer in beeld. En dat terwijl mijn grootste wens altijd was om een gezinnetje te stichten. En daar zat ik dan bij CJM, mijn persoonlijk leed op tafel gegooid. Schulden, falende bewindvoering, slechte gezondheid, een onbegrijpelijke ruzie met de buren, het verdriet om mensen die me waren ontvallen, de hoop op een gezinnetje vervlogen, maar wel met twee prachtige zonen en een ijzeren wil. Het roer moest om.
En toen liep ik Sandra van CJM tegen het lijf. Een vrouw die dit niet alleen allemaal persoonlijk had meegemaakt, maar er zelf ook nog middenin zat, én zelf op zoek ging naar de oplossing met haar eigen ervaringsdeskundigheid als sterkste wapen. En wat was dat fijn, dat iemand mij eens niet als een ‘bsn-nummer’ zag, maar als een mens van vlees en bloed. Een mens met beperkingen, maar ook een mens met kwaliteiten en een toekomst. Een toekomst zonder de zorgen van onoverbrugbare schulden. Dat was wel even wennen, zo’n mensgerichte benadering zonder morele verwijten en een wijzende vinger. Maar ook spannend, aan de slag met je eigen kwetsbaarheden en demonen. Toch is dat precies wat we deden; we kregen hulp van een aan de BuurtWerkKamer verbonden advocaat, we maakten samen een nieuw schuldenoverzicht en er volgden betalingsafspraken, namen afscheid van het beschermd bewind, kortom; we namen de regie terug in eigen hand.
Wat me van deze periode altijd is bijgebleven is dat er sinds lange tijd écht naar mij werd geluisterd. Misschien zelfs wel voor het eerst in mijn leven. Bij CJM werd daar gewoon de tijd voor genomen. Ik hoefde mij niet langer te schamen voor mijn verhaal. Zoals ik zijn er nog duizenden, dat was de boodschap die ik kreeg. Ik was en ben niet alleen en evenmin de enige. De wetenschap ‘begrepen te worden’ maakte dat ik als het ware uit mijn eigen schaduw kon stappen. Te vaak en te lang had ik moeten aanhoren dat ik de verkeerde keuzes had gemaakt. Een kind krijgen op jonge leeftijd (ik was nauwelijks 23), werken, studeren en voor een kind zorgen tegelijkertijd, opboksen tegen overtuigingen en vooroordelen in je eigen omgeving; het was niet altijd even makkelijk. In de jaren die volgden na de geboorte van mijn eerste zoon heb ik afwisselend in Amsterdam, Lelystad en Almere gewoond om na al die omzwervingen mijn plek te vinden in Amsterdam Zuidoost. Mijn tweede zoon werd geboren in 2004 en tussen verschillende banen door zorgde ik voor hen, als alleenstaande moeder. Als een ware duizendpoot heb ik van alles aangepakt in de loop der jaren. Van werk in de catering, tot groepshulp in de kinderopvang en schoonmaakwerk. Als gevolg van RSI moest ik mijn werk en opleiding in de kinderopvang staken en uiteindelijk ging het van kwaad tot erger. Eén schuld werden er twee en twee werden er drie. En zodra je het ene gat met het andere gaat dichten is het feitelijk met je gebeurd. Helemaal als je ook nog eens ziek wordt.
Natuurlijk waren en zijn mijn financiën mijn eigen verantwoordelijkheid, maar ik heb ook geleerd dat het ‘systeem’ waarin wij allemaal ons ding doen niet heel stimulerend en motiverend is bij het vinden van de weg terug naar boven. CJM was in dat opzicht een ware verademing en nadat mijn persoonlijke situatie zich had gestabiliseerd besloot ik iets terug te doen voor de BuurtWerkKamer en de mensen in Holendrecht. Ik bood computerhulp aan, deed boodschappen, hielp mee met het Eet- en ontbijtcafé en werd lid van het bestuur van de bewonersvereniging (en ben dat nog steeds!). BuurtWerkKamer CJM is mijn tweede huis geworden. En nu – voorjaar 2016 – is het tijd vooruit te kijken. Mijn schulden worden afbetaald (al gaat het nog een tijdje duren voordat ik er vanaf ben), mijn gezondheidsklachten hebben een ‘plekje’ gekregen en weerhouden mij niet langer van dromen over een mooie toekomst. Samen met CJM ga ik in 2016 kijken naar de mogelijkheden om op het gebied van koken en catering een nieuwe stap te zetten. Want ook daar is de BuurtWerkKamer voor; het (her)ontdekken van kwaliteiten, kansen en talenten.”
Tekst: Juriaan Otto
Foto: Carlien Oudejans